İnegöl bugün Türkiye’nin en üretken şehirlerinden biri olabilir, ama belediyecilik açısından bakıldığında resim içler acısı.
Yıllardır aynı sözler, aynı vaatler, aynı görüntü… Fakat sokaklara çıkınca görünen tablo halkın sabrını taşırıyor. Kaldırımlar dökülüyor, yollar yamalı bohça. Yağmur yağınca sokaklar göle dönüyor, trafik ise tam bir işkence. İnegöl büyüyor ama belediye hâlâ küçük bir kasabayı yönetiyormuş gibi davranıyor. Bu şehri yönetenlerin vizyonu bu kadar dar olmamalı. Üstelik belediye, halkın gerçek sorunlarına çare olmak yerine vitrin projelerle uğraşıyor.
Halkın hayatını kolaylaştıracak işler yerine, reklam panolarında boy gösterecek gösteriş peşinde koşuyorlar. Belediyecilik billboardlarla yapılmaz! Gençler için sosyal yaşam sıfıra yakın, kültürel faaliyetler yok denecek kadar az. Şehir, enerjisini gençlere yatırım yaparak geleceğe hazırlayacağına, günü kurtaran anlayışla yönetiliyor.
Soruyorum: İnegöl’de milyonlarca liralık bütçe nereye gidiyor? Hangi sorun gerçekten çözüldü? Halkın cebinden çıkan vergiler halka mı dönüyor, yoksa gösterişe mi harcanıyor?
Bu şehir mobilyasıyla, üretimiyle Türkiye’nin lokomotifi olmuşken, belediyecilikte bu kadar geri kalması kabul edilemez. İnegöl halkı çalışkan, alın teriyle ekmeğini kazanıyor. Ama yönetenler bu alın terine yakışır bir hizmet sunamıyor. Artık masal dinlemek değil, gerçek hizmet görmek istiyoruz. Çünkü sabır tükendi, halkın güveni sarsıldı. İnegöl bu anlayışı hak etmiyor!